رمضان، ماهي براي تغيير
روز‌هاي ماه مبارك است طاعات و عبادات‌تان قبول. اميدوارم سر سفره‌هاي سحر و افطار، كنار همه آنها كه دعايشان مي‌كنيد ما را هم از ياد نبريد.

اين ماه همانقدر كه ماه رحمت و مغفرت است به همان اندازه فرصتي است براي ايجاد دگرگوني‌هايي در ما انسان‌ها؛ ما كه در طول سال درگير زندگي روزمره و فعاليت‌هاي كاري و شغلي و خانه‌داري و ده‌ها مساله ديگر هستيم.

اين تغيير البته بايد ابتدا در خانه و رفتارهاي ما با افراد خانواده بروز كند؛ رفتارهايي كه شايد به آنها عادت كرده‌ايم و كم‌وكسري‌هايشان را درست درك نمي‌كنيم.

فكر كرده‌ايد ما آدم‌ها گاهي تا چه اندازه شبيه يك ماشين عمل مي‌كنيم؟ صبح كه از خواب بيدار مي‌شويم تا شب كه دوباره به رختخواب مي‌رويم، چه قدر كارهاي يكنواخت با روال يكسان انجام مي‌دهيم؟ اين نوع رفتار را در خانم‌هاي خانه‌دار بيشتر مي‌توان ديد. شايد به دليل نوع كارهاي خانه كه كمتر تنوع دارد؛ شايد هم دليلش روحيه زن‌هاي خانه‌دار باشد يا...

به هرحال همه اين‌ها باعث شده‌اند كه ما ضعف‌ها و كاستي‌هاي رفتاري خودمان را كمتر درك ‌كنيم.

يكي از آن همه

شايد يكي از آن رفتارها كه اين ماه فرصت خوبي براي تغييرش باشد، زياده‌روي در پذيرايي و تعارف در مهماني‌ها باشد.

نمي‌دانم از چه تاريخي ما ايراني‌ها اين‌گونه رفتار مي‌كنيم؟ وقتي 4 نفر مهمان داريم، براي 8 نفر غذا مي‌پزيم و براي 10 نفر ميوه مي‌خريم. سر سفره علاوه بر دو يا سه نوع غذا، سالاد، سبزي، ماست، خيار و... هم بايد باشد؛ اگر دوغ داريم، مي‌رويم و دو نوع نوشابه هم مي‌خريم؛ مبادا به مهمان‌ها بربخورد! يا يكي بگويد پذيرايي چندان كه بايد مناسب نبود.

اين عادت كه شايد بهتر باشد با عنوان اسراف از آن نام ببريم، باعث مي‌شود مهماني‌ها و رفت‌وآمدها به تدريج كمتر شود. مهماني بجاي دور هم بودن و از هم‌صحبتي هم لذت بردن، تبديل به موضوعي مي‌شود كه از چند روز پيش از شروع تا چند روز پس از پايانش ذهن ما را درگير مي‌كند و مي‌شود يكي از معضلات زندگي امروز!

چند وقت پيش كه منزل يكي از فاميل‌ها مهمان بوديم، بعد از اين‌كه شام مفصلي خورديم و به نظر مي‌رسيد همه بيش از ظرفيت‌شان هم خورده باشند، خانم صاحبخانه با اصرار و نوعي خواهش از مهمان‌ها مي‌خواست كه به قول خودش آن يك لقمه باقي‌مانده را هم بخورند تا غذايي در سفره نماند. البته آن يك لقمه چيزي بود در حد غذاي 5 نفر!

همه ما از اين نوع تعارف‌ها ديده و شنيده‌ايم. تعارف‌هايي كه گاهي دليلش را هم نمي‌دانيم؛ شايد خودمان هم همين‌طور رفتار كرده و بكنيم اما آنچه مهم است، عزمي است براي تغيير در اين رفتار.

چرا اين‌گونه نباشيم؟

ما هم مي‌توانيم مانند بسياري از مردم مناطق ديگر جهان از رودربايستي‌ها و تعارف‌ها كم كنيم و بيشتر به روابط منطقي با دوستان و آشنايان فكر و عمل كنيم.

ما هم مي‌توانيم اگر 4 نفر مهمان داريم، براي 4 نفر غذا درست كنيم. اگر بر حسب اتفاق كسي هم فكر كرد ممكن است سير نشود، مي‌تواند غذايش را با نان بخورد.

شايد خواندن اين جمله‌ها براي برخي از خوانندگان، عجيب به نظر برسد، اما بدانيد و اطمينان داشته باشيد كه مي‌توان اين‌طور رفتار كرد. فقط بايد ياد بگيريم و به آن عمل كنيم.

نمي‌دانم چرا هنوز بعضي‌ها فكر مي‌كنند، ميزان غذاهاي باقي مانده در سفره، معادل احترام صاحبخانه به مهمانان است! ما كه آموزه‌هاي ديني‌مان فراوان در اين مورد تاكيد كرده‌اند؛ ما كه از صدها سال پيش، رفتن به جايي را به دليل «روي باز» مي‌دانستيم و نه «در باز و سفره گسترده»؛ پس چه شده كه حالا اين‌گونه رفتار مي‌كنيم؟

تغيير ممكن است

آنچه مهم است و بايد به عنوان يك روش به آن باور داشته باشيم اين كه تغيير در زندگي ممكن است؛ در خانه و خانه‌داري هم مي‌توان تغييراتي ايجاد كرد. اين تغييرات گاهي در ظاهر و رويه زندگي است و گاهي در روش و لايه‌هاي زيرين زندگي؛ به يقين تغيير در روش كاري مهم‌تر و به همان نسبت مشكل‌تر است، اما نشدني نيست.

پس خوب است در اين ماه عزيز ما خانم‌ها، چه كار بيرون از خانه داشته باشيم چه نداشته باشيم، تلاش كنيم زمينه‌هاي اين دگرگوني را در خانه فراهم كنيم؛ پيشنهاد ما كم كردن از تعارف‌ها، اسراف‌ها و... است. اطمينان داشته باشيد، اين قبيل تغييرات، زندگي را شيرين‌تر مي‌كنند.

مرضيه عالمي